Little Boy & Peter Kempe - The Brother Root Muziekterras SR&BC Stekene (09-07-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: SR&BC Stekene © Rootsville 2022

Na een verdiende muzikale rustpauze na Hookrock, was de goesting naar live muziek weeral groot. Gelukkig konden we dit weekend terecht bij de vrienden in Stekene op hun Muziekterras. 2 dagen gevuld met bluesmuziek, daar konden we moeilijk neen op zeggen. De weergoden zagen dit ook zitten, enkele wolken maar voor de rest een mooi zonnetje, maar wel een strak en fris windje. Enfin zolang het niet regende en het bier koud stond, dan was alles dik in orde.

Twee acts op deze zaterdag, met als opwarmer Little Boy & Peter Kempe. Een drietal jaar geleden gezien in Tartoefke in Temse, maar toen onder de naam The Godfather & Little Boy. Peter Kempe, gekend van bij The Juke Joints, verenigt zijn krachten samen met Little Boy aka Wouter Verhelst gekend van The Blue Clay. Toen een zeer goed optreden en ik vermoedde dat vandaag de kwaliteit eveneens hoog zou liggen, wat niet moeilijk is met zo’n twee toppers op het podium. Het was dan ook leuk om te zien dat ook Nightingale aka Ilse Van Dooren van de partij zou zijn op percussie en zang. Dat beloofde weer een fijn concert te worden.

Er was al wat volk komen opdagen en gelijk hadden ze want er stond een knappe gig in het vooruitzicht. ‘Rock Me Baby’ gevolgd door ‘Old Times Rock ’n Roll’ van Bob Seeger  met Ilse aan de vocals waren al een schot in de roos. Wat ook kon gezegd worden van ‘He’ll Have To Go’ met een knappe Wouter aan de trekzak. Met Robert Johnson’s ‘Walking Blues’, het veel gecoverde ‘Mercury Blues’ van KC Douglas en Elvis’ ‘Suspicious  Mind’ op magistrale wijze gebracht door Nightingale, bereikten we zonder problemen de pauze.

Peter Kempe bewijst bij deze dat hij niet enkel een goede drummer is maar ook een begenadigd gitarist. Wat Wouter betreft, het is al jaren geweten dat de man een muzikale duizendpoot is en elk instrument onder de knie heeft. Laat het gitaar, mandoline of trekzak zijn, het maakt de man niet uit. Ilse vult dit duo perfect aan zij het met haar percussie (cajon) of haar mooie stem. De show ging verder met ‘I Believe I’m In Love With You’ van The Fabulous Thunderbirds, ‘San Fransisco Bay’ van Jessie Fuller en het onvermijdelijke ‘Going To My Hometown’ van Rory Gallagher waar de mandoline werd boven gehaald en de aanwezigen duchting ‘Mama’s in the kitchen....’ meebrulden. Leuk, leuk leuk...het werd nog veel leuker met de afsluiters ‘Mystery Train’ van Junior Parker en ‘I Washed My hands In Muddy Waters’ een song dat al geschreven in 1932 door countryzanger Joe Babcock. Amai, dit was alweer een zeer fijn optreden geweest. Toppie mensen !!

De tweede act van de dag was geen duo maar wel een trio genaamd The Brother Root. Nieuw project dat ik onlangs had gezien op de vooravond van Stekene Blues en die mij wel een goede indruk hadden achtergelaten. Dit nagelnieuwe trio haalt inspiratie uit rootsmuziek van de 50's, 60's. So Shake your moneymaker baby !!

Mix de helft van the Hometown Gamblers met een vierde ReefRider en je krijgt dit onvervalste trio bestaande uit Guy De Caluwé (contrabas), Fabian Franssens (zang en gitaar) en Jeffrey Thielens (harmonica). Onze drie jongens steken vooral fijne klassiekers in een nieuw en fris kleedje en dat is altijd leuk om horen. En dat werd het vandaag ook, te beginnen met ‘Bad Things’ van Jace Everett en het ons meer bekende ‘Matador’ van Garland Jeffreys. Dat de mannen van alle markten thuis zijn bewezen ze met het countrynummertje ‘Get Around’, zeker best te pruiumen op deze zomerse namiddag. Stukje blues met ‘My Babe’ van Marion Jacobs ofte Little Walter, kolfje naar de hand van de snerpende harmonica van Jeffrey Thielens, gevolgd door het mysterieuze ‘I Put A Spell On You’ van Screaming Jay Hawkins en ‘That’s Allright Mama’ altijd toegewezen aan Elvis maar van de hand van Arthur Crudup.

Tussendoor zwierdende jongens het knappe ‘Rainbow’ in de setlist en voerden ze een fijn nummertje op bij ‘Route 66’ waarbij de “slappin bass” van Guy meer dan tot zijn recht kwam. Wat dan te denken van hun knappe versie van ‘Nobody Knows When Your Down And Out’, song geschreven door Jimmie Cox in 1923 begot. Het mocht ook in het Spaans toen Fabian ‘Cancion de El Mariachi’ inzette.  Gouwe ouwe Johnny Cash was ook van de partij met ‘Let Her Blow’ en er volgde , voor mij althans, een schitterende bewerking van ‘I Wanna Be Like You’ ofte‘The Monkey Song’ uit de geweldige Disneyfilm ‘Het Jungle Boek’. Super!

Met ‘Fortunate Son’ van CCR, eentje uit een rare hoek met ‘Yes Sir I Can Boogie’ van Baccara , het grootste succes uit WO II met Vera Lynn’s ‘We’ll Meet Again’ om uiteindelijk te  eindigen met ‘Ace Of Spades’ van Motörhead. Ik weet het, allemaal covers, maar goed gebracht en ik elk nummer steken ze een stuk van hun eigen ziel er in en dat maakt het verschil. Alweer een zeer aangenaam optreden.

Bij deze zaterdag één van dit muziekterras er op. Morgen volgt deel twee, maar daar kan ik jammer genoeg niet bij zijn. Het kan niet altijd prijs zijn hé mannekes. See you next time en bedankt SRBC voor de fijne namiddag !!

Marcel